قصة أغرب من الخيال *** واقعيه ** هذه قصه حقيقيه حصلت احداثها مابين الرياض وعفيف ولان صاحبه القصه اقسمت على كل من يسمعها ان ينشرها للفائده فتقول :لقد كنت فتاه مستهتره اصبغ شعري بالاصباغ الملونه كل فتره

ان لما اشوفك بتمشى فى الغلط امنعك عنه 
فهد وانا مش صغير يا باسم انا فاهم بعمل ايه ومش هسكت غير لما اكسر كل بنات حوا واخليهم اقل من الجزمه فى رجلى
باسم ياابنى انت افهم البنات كلها مش هى والله ما هى 
فهد باسم ماټ الكلام ومش عايزك تفتح معايا الموضوع ده تانى وسابه ومشى 
باسم بزعل ربنا يهديك يا فهد
نزل فهد وحس نفسه مخڼوق مرضاش يروح الفيلا ركب عربيته وراح على المطعم بتاعه ونزل دخل المطعم وشاور بأيده للجرسون 
مليكه تحت امر حضرتك
فهد بص على صحبت الصوت وبص ليها من فوق لتحت وعجبه منظرهاا 

مليكه امر حضرتك 
فهد ها اه عايز وطلب منها الغدا 
مليكه راحت تجيب ليه الطلبات وقالت لنفسها بنأدم وقح بيبص عليا من غير خش ولا احترام وحضرت الطلبات واخدتها عند فهد ولما وصلت عند الطربيزه رجليها اتلوت ووقعت الاكل على فهد ووقعت فى حضڼ فهد 
مليكه ا ا اسفه 
قالت لو سمحت ابعد انت يا بنأدم اوعى كده 
فهد كانت كل حركه منها تثيره 
مليكه ابعد بقى والله العظيم هزعلك 
فهد هههههه ورينى هتعملى ايه 
مليكه ضړبته بالقلم 
فهد اټصدم من اللى حصل 
فهد داس على سنانه ومسكها من درعها وقال بقى انتى يا جربوعه بتمدى ايدك عليا انا وبطولى لسانك عليا ده انتى ايامك الجايه هتبقى چحيم هتتمنى المۏت ومطلهوش 
مدام منال ا ا انا اسفه يا فهد بيه هى متعرفكش وبصت لمليكه وقالت انتى ايه اللى هببتيه انتى عارفه ده مين ده فهد باشا صاحب المطعم 
فهد انتى شايفه نفسك ايه ده انتى حتة بنت لوكر ومعتبرهاش ممسحت جزمتى 
مليكه وانت متسواش ربع راجل فى نظرى علشان عمر الرجوله ما باللسان الطويل والاهانه للناس 
فهد وانا ميهمنيش انا فى نظرك ايه 
مدام منال مليكه لحد كده وكفايه خشى غيرى هدومك وانتى مطروده من الشغل 
مليكه احسن ميشرفنيش ان اشتغل فى مكان ده صحبه وبصت على فهد 
بقرف ودخلت غيرت هدومها وخرجت من الاوضه والمكان كله 
فهد انا عايز اعرف كل حاجه عن البنت دى 
مدام منال حضرتك

انا معرفش اى معلومات عنها هى اول يوم ليها انهارده وكانت بكره هتجيب السى فى بتعها 
فهد بعصبيه انتو اغبيه ازاى تشغلو حد فى مكان زى ده من غير ما تعرفو حاجه عنه
مدام منال انا اسفه حضرتك غلطه مش هتتكرر 
فهد بصلها بغيظ وطلع يجرى ركب عربيته ومشى يدور علي مليكه بس ملقهاش قعد يسب ويلعن فى الحظ اللى انقذها منه وقال هتروحى منى فين هجيبك يعنى هجيبك وهدفعك تمن القلم ده غالى اوى 
فى بيت عبدالرحمن 
وصلت مليكه وهى مڼهاره ودموعها على خدها ودخلت الشقه وكانت فايزه قعده بتقراه فى المصحف 
فايزه اول ماشافت مليكه كده صدقت بالله العظيم وقفلت المصحف وقالت مالك يا مليكه 
مليكه مسحت دموعها وقالت مفيش 
فايزه ازاى مفيش وانتى بالمنظر ده 
مليكه حكت لامها اللى حصل فى المطعم وكانت بتحكى وهى بټعيط 
فايزه اهدى يا حبيبتى حصل خير 
مليكه انتى شيفانى غلطانه يا ماما 
فايزه لا يا بنتى عين العقل اللى عملتيه وانا فخوره بيكى 
مليكه كنت ما صدقت ان لاقيت شغل منه لله حسبى الله ونعمه الوكيل فيه 
فايزه ربنا عنده الخير كله وملكيش نصيب فى الشغل ده احمدى ربنا فى الضراء قبل السراء وخليكى فاكره الايه اللى بتقول بسم الله الرحمن الرحيم ان مع العسر يسرا ان مع العسر يسرا صدق الله العظيم يعنى ان شاءالله فرجه قريب 
مليكه ونعمه بالله يا ماما الحمدالله فى السراء والضراء
فايزه ربنا يبارك ليا فيكى وفى اخواتك البنات قومى يا حبيبتى غيرى ونامى شويه لحد ما يجو اخواتك البنات 
مليكه مش محتاجانى اساعدك فى اى حاجه 
فايزه لا يا بنتى انشالله ربنا يخليكى انا خلصت كل اللى ورايا وكنت بقراه فى المصحف لحد ما تتجمعو
مليكه ماشى يا ماما عن اذنك 
ودخلت اوضتها غيرت هدومها وافتكرت اللى حصل وقعدت تحسبن ربنا فيه 
فى فيلا فريد المنشاوى 
وصل فهد وهو على اخره ودخل الفيلا من غير ما ينطق ولا كلمه 
سهير طب عبر الناس القعدين وقول اى حاجه 
فهد وهو بيدوس على اسنانه ماما معلش سبينى دلوقتى 
سهير ايه قلة الادب دى ما تتكلم عدل معايه ورد شبه الناس 
فهد ماما انا جاى على اخره ومش مستحمل اى كلمه ايدك بلاش