رواية حمزة ونورهان بقلم شيماء عبده
اللي حصل من عاصم اخويا
حمزه سمع اسمه فورا ملامح الڠضب سيطرت عليه
مروان بجديه يا سيد انت كبير كفايه وعارف ان اللي اخوك عمله ده ما فيهوش اعتذار وحتى لو اعتذر هو بنفسه مش هنقبله برده مش هقول لك لو انت مكاننا كنت عملت ايه واللي احنا عملناه فيه ده اقل من اللي المفروض يحصل بكتير
و خسارته الكبيره دي برده ما شافتش غاليلنا منه خد بالك احنا ماسكين نفسنا عنه بالعافيه لو فكر بس مجرد تفكير انه يعترض طريق نورهان تاني اقسم لك بالله ساعتها بس ما حد هيقدر يخلصه من ايدينا.
حمزه بص بأستغراب .سيد اتبسم .وطلع الدوسيه اللى فيه ورق ورث نورهان .وحطه قدامهم على الترابيزه .
حمزه لسه مستغرب وبتساءل ايه ده يا سيد .
سيد ده حق عمي ورث نورهان هي وامها واختها.
حمزه بأستغراب ليه . واشمعني دلوقتى .
على كل حاجه وتذكيرى الدائم ليه ان اللي عمله ده غلط وخوفه من ربنا دلوقتي كان دافع قوي ان ابويا يرجع في قراره اللي كان غلط زي ما قلت.
مروان ديه خطوه كويسه
سيد بتردد وبأحراج ممكن اشوف بنت عمي يا حمزه بعد اذنك...
حمزه بس لمروان بتردد ومروان اشار لحمزه بالموافقه عن طريق هز راسه.
سيد تابع انا عارف انك متحفظ عن مقابلتها لينا بس ما تنساش ان نورهان في الاخر بنت عمي وتعتبر اختي الصغيره.
نورهان مساء الخير
سيد بص للارض ورد التحيه على نورهان . حمزه قعد ونورهان جنبه وهو ماسك ايديها عشان يطمنها ويقل توترها.
سيد كيفك يا بنت عمى .
نورهان .الحمد لله ياأبيه اناكويسه ...سيد مسك الدوسيه اداه لنورهان .
نورهان بعدم فهم ايه ده يا ابيه
نورهان ازاي يعني.
سيد بحزن انا عارف من الاول ان اللي حصل كان غلط وما كانش لازم يحصل لكن اديني فرصه اصلح الغلط ده واخفف عن ابويا حسابه يكون في علمك ابويا هو اللي باعتني ليكي هو معترف انه غلطان واهو اديه بيحاول يصلح غلطه
نورهان ابتسمت بسخريه وتكلمت بحزن بس في حاجه تانيه حصلت غلط . وما اعتقدش هيقدر يصلحها عمي كسرني يوم وفاه ابويا مش عشان اخذ مننا حقنا كسرني لما حسيت منه انه ما يقدرش يبقى سند لينا ما هو ما فيش سند يهدك ما فيش سند يحطمك.. مروان وعمار وحمزه كانوا بيسمعوا نورهان بتأثروحمزه حس قد ايه هو جه على نورهان وزودها معاها قوي شد على ايديها بحب.
سيد بحزن اقسم لك يا نورهان ان عمك اتغير كتير وزعلان من نفسه وكل همه انه ما